Patiënte was al jaren ziek, met afnemende conditie en toename van hulpbehoefte. Deze vrouw had een hele hechte relatie met partner en familie. Toen in december: (“nieuwe”) longen voor haar beschikbaar kwamen, leek dit een keerpunt te worden naar meer vrijheid en zelfstandigheid.

Helaas blijkt IC opname langdurig, deze mevrouw ligt nu inmiddels week 7 op de IC, en het einde is nog niet in zicht…

Voor elke mijlpaal (hoe minimaal ook),  wordt er een geplastificeerd kaartje (eerste keer oogcontact, eerste hapje vla, eerste keer uit bed etc.) aan een slinger gehangen. Want.. “Het leven is niet alleen of altijd een feest: soms moet je zelf de slingers ophangen”.

Alle doelen/ vooruitgang/ mijlpalen worden letterlijk en figuurlijk zichtbaar gemaakt. Regelmatig wordt de slinger, door de omgeving, erbij genomen en is het onderwerp van gesprek; bijvoorbeeld als deze patiënt in een dip zit of zelf geen vooruitgang ervaart.

Deze slinger maakt inzichtelijk wat er al bereikt is. Het is positief, motiverend en inspirerend. Het maakt de gemaakte stappen zichtbaar. Het stimuleert de patiënt om nieuwe kaarten, doelen te behalen. Het helpt om de vooruitgang te zien in de lange weg die al is afgelegd.

Samen, met haar creatieve zus, die deze kaarten maakt, willen ze dit delen met anderen patiënten en naasten.

Als FCIC en IC Connect onderschrijven wij deze mooie, waardevolle interventie. Elk kaartje vertelt een verhaal, het is een fase die de patiënt en omgeving samen hebben ervaren. De slingers zijn het lichtpuntje, een houvast, de realiteit.

De kaartjes vertellen je verhaal. De slinger is de rode draad van je periode op de Intensive Care.

Back To Top