Jane werd in 2013 ernstig ziek a.g.v. een septische shock maar kwam nét niet op de IC terecht. Evengoed ging ze wel langs het randje, en hield aan haar kritieke ziekte en noodzakelijke behandelingen, veel klachten over. Hieronder vertelt ze haar verhaal.

‘Ook ik heb met herkenning het programma bekeken over liggen op een IC.
In november 2013 werd ik geopereerd, aan een wond op mijn voet. Alles verliep voorspoedig. In december bleek dat ik tijdens deze opname de MRSA bacterie had opgelopen. Dit door een stomme vergissing op de afdeling vaatchirurgie (onoplettendheid bij een drager). Een week voor de kerst kreeg ik ineens hoge koorts, tot 41.6 graden. Ik werd opgenomen en geïsoleerd verpleegd. Ik was erg ziek en de diagnose septische shock werd gesteld. Mijn lever en nieren waren het aan het opgeven. Ik ben in de periode dat ik was opgenomen 8 maal geopereerd en uiteindelijk heb ik 6 weken in het ziekenhuis gelegen. Doordat ik al in isolatie lag heeft de er geroepen intensivist besloten mij niet te verplaatsen naar de IC. Mijn zuurstof gehalte was steeds laag dus ik kreeg extra zuurstof d.m.v. een brilletje, en een centrale lijn omdat mijn vaten in mijn armen inmiddels kapot waren door alle antibiotica die ik al had gehad. Ook had ik verdoving via een slangetje in mijn ruggenmerg. Maar goed ik kan me niet veel herinneren van die periode. Kerstmis heb ik in een waas van hoge koorts met mijn kinderen en moeder gevierd, Oud en Nieuw vanuit mijn bed.

De herkenning kwam na de verhalen van de dames in de interviews [tijdens de Kruispuntuitzending van 18-10-2015, red). Ook ik heb onverklaarbare vage lichamelijke klachten, concentratie stoornissen, totaal geen energie om iets te doen, etc. etc. Inmiddels zit ik 2 jaar thuis, vliegen de muren op me af, ik heb nog steeds grote wonden aan mijn onderbeen, en kan ik geen kant op. Binnenkort word ik afgekeurd, zowel psychisch als financieel een enorme dreun. Ik loop inmiddels in het UMC Utrecht en daar is mij aangeraden toe te stemmen in een onderbeen amputatie, in de hoop, na uitgebreide revalidatie, een ‘normaal’ leven te kunnen leiden.’

Inmiddels heeft Jane toegestemd in de operatie (opname op 17 november). Zij gaat daarna naar een revalidatie-centrum en zegt daarover: ‘ik hoop vanaf dan weer naar de toekomst te kunnen gaan kijken’.

Back To Top