Vlak voor de kerst in 2009 ben ik in het ziekenhuis beland met hoge koorts. Ik dacht dat ik griep had, maar later bleek er heel iets anders aan de hand te zijn: bloedvergiftiging. Dit werd veroorzaakt door een darmperforatie. Door de hoge koorts begon ik in het ziekenhuis te hallucineren en had geen idee dat ik nog in leven was. Ik weet van deze periode vlak voor mijn operatie helemaal niets meer. Op de operatietafel werd een stuk darm verwijderd en een stoma aangelegd. Vlak na deze operatie ben ik nog twee keer geopereerd vanwege complicaties. Acht dagen hebben ze mij beademd en voor mijn leven werd gevreesd. Daarna volgden nog drie verschrikkelijke weken op de IC afdeling. Ik leefde in een waanwereld en dacht vaak dat ik op de kermis zat. Ook de geluiden die je hoorde waren vreselijk. Piepjes in de apparatuur waren voor mij zware geluiden van een gong, een ronde metallofoon van Oost-Aziatische herkomst. Al met al geen leuke tijd.
Toen ik na vier weken IC werd verhuisd naar de verpleegafdeling, had ik nog steeds niet door wat er met mij op de IC afdeling allemaal was gebeurd. Na een paar dagen kwam een verpleegster vragen, hoe ik de IC beleefd had. En ik vertelde mijn verhaal, hoe vervelend het allemaal was en wat ik allemaal gezien en gehoord had. Ik vertelde dus over mijn waanwereld, waar ik op dat moment nog steeds in geloofde. Als u over een paar dagen in een rolstoel kunt, zei de verpleegster, dan gaan wij samen naar de IC om eens te kijken hoe het daar werkelijk is. En toen was ik er doorheen!
Ik kwam op de IC en zag daar een keurige, schone en mooie ruimte met aardige mensen die deels met patiënten bezig waren en anderen, die achter computerschermen zaten. Ik dacht toen ik naar de IC ging in een hele andere (kermisachtige) wereld terecht te komen. En dit wilde ik jullie eigenlijk vertellen. Dank zij de hulp van een verpleegster ben ik er mentaal weer tamelijk snel boven op gekomen omdat zij mij mee terug heeft genomen naar die ‘verschrikkelijke’ afdeling. Vlak voor mijn ontslag (na 4 weken verpleegafdeling) ben ik nog één keer gaan kijken op de IC om alles ‘nogmaals’ goed in mij op te nemen. En dat heeft geholpen. Ik heb begrepen, dat er heel veel mensen zijn, die deze ‘hulp’ niet gehad hebben en wellicht nog met problemen thuis komen. Die verpleegster van mij was toen goud waard!
Rob Thijs, opgetekend: 2012