Op donderdag 5 oktober vond in Het Palet in het Lage Land opnieuw een IC-Café plaats. Dit keer waren er zo’n 15 oud-IC-patiënten en een aantal partners aanwezig om elkaar te ontmoeten en elkaars verhalen te delen. Sommigen komen al lang en hun opname is reeds langer geleden, anderen komen net uit een opname. Tevens waren IC-verpleegkundigen vanuit alle Rotterdamse en Capelse ziekenhuizen aanwezig. Zo waren Franciscus, Maasstad, Ikazia, Erasmus en het IJsselland Ziekenhuis vertegenwoordigd. De avond was voorbereid door Karin op ’t Hof en haar collega’s.
Het onderwerp van deze avond was: Angst, beelden, sensaties en wat deze betekenen voor je grip.
Remy Jacobs, geestelijk verzorger van het IJsselland Ziekenhuis gaf een inleiding op deze thematiek, en stelde vooral vragen waarover de deelnemers actief met elkaar in gesprek konden gaan. Aan de hand van het schilderij De Schreeuw van Munch werd ingegaan op angstbeelden en hun betekenis voor de deelnemers en werden aspecten van delier benoemd. De deelnemers en hun partners gaven vooral ook zelf antwoorden op vragen die onderling leefden.
In een tweede deel van de inleiding ging het om sensaties in de tijd van de opname. Piepjes en Bliebjes, mensen in vreemde pakken en de vervreemdende omgeving van een IC, waar meestal uitstekende zorg wordt verleend, maar de impact op het lichaam en het gevoelsleven is voor veel mensen enorm gebleken. Het PICT is een aandoening waar veel deelnemers mee werden gediagnosticeerd.
Uit de onderlinge gesprekken kwam een aantal woorden naar voren die voor een herstelperiode van belang zijn: geloof in het eigen lichaam, vertrouwen dat het goed komt – wel anders dan voorheen, maar toch goed, tempo is persoonlijk en voor iedereen anders, acceptatie.
Op het niveau van de sensaties werd nog aandacht besteed aan de mogelijk troostende werking van aanrakingen en het herinneringspotentieel van het lichaam: “the body keeps the score” “het lichaam onthoudt de sporen” van aanraken en verlies. En de manier waarop je wordt aangeraakt of jezelf aanraakt kan opnieuw vertrouwen in het lichaam scheppen, naast de werkelijkheden van sport, ademhalingsoefeningen, mindfullness, yoga, muziek, en fysiotherapie.
Duidelijk werd dat een integrale – fysieke, psychologische, sociale en spirituele – benadering van de IC-patiënt als mens, en een goede nazorg vereisten zijn en uiterst belangrijk voor een voorspoedig en kwalitatief herstel. Al met al was het een geanimeerde en zinvolle bijeenkomst.