De dag begon afgelopen 7 juni al vroeg voor Daphne Bolman (voorzitter IC Connect), Vanessa Mol, Myrthe Joosten, Fraukje Otten en Hanneke Schefer, allemaal vrijwilligers bij IC Connect. Zij waren bijeengekomen om na lange tijd eindelijk weer een lotgenotendag te organiseren.
Nadat iedereen door Daphne was welkom geheten, kon het programma beginnen met een presentatie door Bram Tilburgs en Rens Kooken, beiden werkzaam bij het Radboud UMC. Zij zetten ons aan het denken over het vastgebonden worden van onrustige patiënten op een IC. Uit hun onderzoek blijkt dat dit voor de meerderheid van de patiënten niet nodig is en meestal nog meer onrust brengt. Zij hebben een programma ontwikkeld dat zij de komende jaren uitrollen over IC-afdelingen in Nederland, waarbij ze streven naar minder fixeren. Heel waardevol, ook omdat een aantal van de aanwezigen dit zelf hadden meegemaakt. Het maakte veel los en er was veel ruimte voor vragen en opmerkingen.
Daarna was het tijd voor Coen Feron, anesthesioloog op de IC van het MUMC (Maastricht Universitair Medisch Centrum). Tijdens de coronapandemie was hij besmet geraakt met het virus en op zijn eigen IC terecht gekomen. Zijn ervaringen van onmacht, eenzaamheid en angst heeft hij met de groep gedeeld. Zijn indrukwekkende verhaal gaf veel herkenning en er ontstond een mooi gesprek over de IC-opname en de gevolgen hiervan.
Een heerlijke lunch werd geserveerd. Diverse broodjes, zoetigheden, een soepje en lekkere drankjes. Genieten dus!
Na de lunch kwam de laatste spreker, Daniela Detting. Zij is fysiotherapeut bij het Amsterdam UMC, afdeling AMC en is betrokken bij het REACH Project. Een organisatie die nu nog in en rond Amsterdam werkt, maar zeker landelijk gaat uitrollen. Doel van dit project is dat er, wanneer de patiënt naar huis gaat, een kring van hulpverleners klaar kunnen staan om de overdracht van ziekenhuis naar huis en de periode daarna zo goed mogelijk te laten verlopen. Denk aan huisarts, fysiotherapeut, diëtist, aanwezigheid van hulpmiddelen, enz. Heel erg belangrijk omdat wanneer het daaraan ontbreekt, je als patiënt en naasten een onnodig moeilijke tijd tegemoet gaat. Ze sprak over hoe je herstel zelf kan beïnvloeden, hoe je copingmechanismes kunnen werken na een IC-opname en hoeveel tijd het kost om te revalideren.
Al met al een hele leerzame, aangename dag met veel herkenning. Een goede sfeer en met een traan en een lach. De boodschap van de dag is: lotgenotencontact is en blijft heel belangrijk. Dit moet een terugkerende activiteit worden!
Met een drankje en een ongedwongen samenzijn werd de dag positief afgesloten. We hebben mooie donaties mogen ontvangen, ons boek is uitgedeeld en we hebben nieuwe vrijwilligers geworven. Oftewel een grandioze middag.
