Het kan helpend zijn om de gevoelens die u bij uw kind ziet te benoemen. Soms weet u als ouders eerder dan uw kind wat hun emotie is. Het onder woorden brengen van emoties kan, zeker voor kinderen, lastig zijn. Als ouder kan u helpen door emoties, die u bij uw kind denkt te zien, te benoemen en vragen of dat klopt.
Quote vader: ”het lijkt alsof je boos wordt, klopt dat?”
Ga na hoe uw kind zich voelt. U wilt uw kind graag troosten, maar gevoelens mogen er ook zijn. Alleen al het accepteren dat gevoelens er zijn, kan lucht geven.
Sommige kinderen voelen zich erg alleen. Er zijn waarschijnlijk niet veel mensen of vriendjes in de omgeving die hetzelfde meemaken. Op onze site of onze Facebookpagina vind u mensen die ook met een kritieke ziekte te maken hebben gehad. Neem gerust eens een kijkje
Soms willen kinderen niet met hun ouders praten. Ze zien bijvoorbeeld dat de ouders al veel op hun bordje hebben en willen hen er niet mee belasten. Misschien praat uw kind makkelijker met een dierbare, een bekende van school, een vriend of een hulpverlener. Vraag dit aan uw kind. Schakel hulp in. Een kind kan ook bang zijn om over gevoelens te praten uit angst dat de ouder misschien boos wordt. Andere kinderen praten nu eenmaal weinig, dat is ook kind afhankelijk. Probeer een sfeer te creëren waarin kinderen er wel over durven te praten. Soms helpt het schrijven van briefjes of samen naar muziek luisteren. Soms willen kinderen met rust gelaten worden. Met rust laten is niet hetzelfde als loslaten. Ga niet weg maar blijf in de buurt en onderneem samen iets. De vanzelfsprekendheid dat er een ouder is de buurt is, geeft geborgenheid en veiligheid.