Locatie: De Leijhoeve, zaal ‘café Hendriks’
Thema: PTSS na de IC-opname
Aanwezig: 44 mensen
Sprekers: drs. Kayleigh Frie (psycholoog) en Ton (ervaringsdeskundige)
Opening
Dr. Anne Rutten (voorzitter werkgroep IC-café) heet iedereen van harte welkom. Er zijn veel mensen van de vorige keer aanwezig, maar er zijn ook nieuwe gezichten, wees welkom allen, dat u zich hier thuis mag voelen.
Na enkele huishoudelijke mededelingen en oriëntatievragen aan de bezoekers in de zaal licht Anne het programma van de avond toe. Als opwarmertje worden we uitgenodigd om eerst naar een kort fragment te kijken dat onlangs is uitgezonden op t.v.: over de inzet van de zgn. ‘virtual reality-bril’ bij ex-I.C.-patiënten met een posttraumatische-stress stoornis (p.t.s.s.).
Mw. drs. Kayleigh Frie wordt uitgenodigd om iets te vertellen over p.t.s.s. na een I.C.-opname. Daarna volgt een persoonlijk ervaringsverhaal van Ton.
Thema: “Posttraumatische-stress stoornis (PTSS) na de IC-opname” (Kayleigh Frie, psycholoog bij Silver Psychologie)
Kayleigh heeft niet alleen beroepsmatig, vanuit haar functie als psycholoog, ervaring met posttraumatische-stress stoornis (PTSS), ze heeft zelf ook PTSS gehad na een I.C.-opname. We weten dat mensen na een I.C.-opname een verhoogde kans hebben op het ontwikkelen van PTSS. Graag wil Kayleigh uitleg geven over wat PTSS is en hoe dit behandeld kan worden, en daarbij zal zij enkele van haar eigen ervaringen met betrekking tot dit onderwerp delen. Kayleigh vertelt dat zij de I.C.-opname als zeer ingrijpend heeft ervaren. Enkele maanden na thuiskomst bleek het moeilijk te zijn om de herinneringen een plekje te kunnen geven. Zij herkende bij haarzelf veelvoorkomende klachten na een I.C.-opname, passend bij PTSS. Kenmerken van PTSS zijn: klachten ontstaan na het meemaken van een ingrijpende gebeurtenis; terugkerende herinneringen; nachtmerries; overspoeld raken door emoties; vermijding; veranderingen in cognities en emoties; stressreacties.
Vanuit de psychologie kunnen verschillende behandelmethoden ingezet worden, een psycholoog kan je daarin begeleiden en mee helpen kiezen wat bij jou past. Voor Kayleigh heeft de traumabehandeling EMDR goed gewerkt. Via deze behandeling verliezen je herinneringen aan kracht en emotionele lading, zodat jij op den duur merkt dat je over je herinneringen kunt denken en vertellen zonder overspoeld te raken door emoties. Voor haar is er een hoofdconclusie te trekken: Psychische problemen kunnen zeer belastend werken. Dus ga er mee naar je huisarts… hij/zij zal je doorverwijzen.
Kayleigh Frie, psycholoog in opleiding tot GZ-psycholoog bij Silver Psychologie / https://www.silverpsychologie.nl
Ervaringsverhaal: “Steeds die terugkerende nachtmerries…”
Ervaringsdeskundige Ton vertelt middels een interview door Sanne zijn verhaal. Van de ene op de andere dag belandde Ton in het ziekenhuis. ’s Avonds werd hij binnen gebracht, de volgende ochtend werd hij verlamd wakker. Hij had blijkbaar iets verkeerds gegeten en was slachtoffer van een agressief virus/bacterie, beter bekend als G.B.S. (Gauillain Barre syndroom). 43 dagen heeft hij op de I.C. gelegen. Hij was plotsklaps volledig afhankelijk geworden van anderen, kon zelf niets meer. Op de I. C. was het altijd ‘licht’, vooral ook onrustig, met al die piepjes die regelmatig afgingen. Tijdens deze periode maakte Ton ook een delier door, voelde zich niet begrepen, voelde zich verwaarloosd; daarom ging hij extra op de alarmknop drukken. Nà 43 dagen kon Ton het I.C.-bed inruilen voor een rolstoel, waar hij de rest van zijn leven niet meer uit zal komen. Ton verhuisde naar een Revalidatie-Verpleeghuis-plek. Het eerste wat hem opviel was de weldadige rust, geen piepjes meer, geen overdadige prikkels, en het gewone dag/nachtritme. De deur ’s nachts wilde hij wel graag open hebben, voelde zich dan niet zo opgesloten! Na verloop van tijd kreeg Ton last van PTSS. Dat werd in die tijd niet als zodanig herkend (bestond eigenlijk ook nog niet). Hij, als stoer beroepsmilitair begon ineens te huilen. Hij werd prikkelbaar, zijn geliefden om hem heen moesten het ontgelden. En waar Ton het meest last van had tot op de dag van vandaag, zijn de vele en verschillende flashbacks: de herbelevingen, de nachtmerries, de hallucinaties.
E.M.D.R. en cognitieve therapie hebben bij hem niet geholpen; zijn situatie is te complex. Op dit moment zit Ton nog in een behandeltraject binnen het ETZ-ziekenhuis. Ooit hoopt hij er goed mee om te kunnen gaan. Tot slot wil Ton waarschuwen voor psychiaters die maar al te gemakkelijk antidepressiva voorschrijven: ”trap er niet in”. Wel houdt hij een pleidooi voor het zoeken naar hulp, want zó kun je niet doorleven.
Afsluiting
De avondvoorzitter dankt in het bijzonder de sprekers van vanavond. Een klein presentje wordt hen overhandigd.
De ervaringsdeskundige van vanavond was een bezoeker van het ICafé. Bezoekers van het ICafé worden uitdrukkelijk uitgenodigd om n.a.v. het thema van de avond hun verhaal te delen. Als u dat wilt doen, spreek dan één van de mensen aan met een badge, zij zijn van de organisatie. Het ICafé is tenslotte van en voor de bezoekers.
De volgende ICafé-ontmoeting is op 8 april a.s. Thema: ‘Delier, het zal je maar overkomen’. Op 18 mei is er een landelijke lotgenoten dag van ex-IC-patiënten. Nadere berichtgeving volgt hierover nog. Meike, I.C.-verpleegkundige en hier aanwezig, zit mede in de organisatie van deze dag.
Tenslotte wordt nog gewezen op het logboek wat achter in de zaal ligt en waar u uw persoonlijke vragen of opmerkingen in kwijt kunt. Ook liggen er evaluatieformulieren met de vraag of u die wilt invullen, of als het u beter uitkomt, dat u ze mee naar huis neemt en een andere keer mee inlevert. Voor nu bent u uitgenodigd om nog met de mensen om u heen, of wie u ook wil, over het thema door te praten. Rond halftien gaan we weer naar huis. Voor straks wel thuis en graag tot een volgende keer.